Lieve leerkrachten,
in aanloop naar de examens moet er mij, als mama, iets van het hart.
Voor ik van wal steek wil ik graag even kaderen dat ik ook een aantal jaren lesgeven achter de rug heb. Vanuit dit licht ben ik het volmondig eens met de stelling dat leerkrachten het vandaag niet gemakkelijk hebben voor de klas. Een groep van een 20-tal opgroeiende kinderen managen, kan bij tijden iets weg hebben van jezelf te smijten voor een horde roofdieren, speurend naar de eerste tekenen van zwakte om genadeloos aan te vallen.
Anderzijds zijn het ook maar kinderen, die opgroeien, hun weg zoeken, onzeker zijn en af-toetsen wat het leven voor hen in petto heeft. En het is nu net over dat af toetsen dat ik het even wil hebben. Naarmate we dichter bij december komen, wordt de druk voor die kinderen opgevoerd. In voorbereiding naar de examens komt de schoolagenda, of in de meeste scholen 'smart school' vol te staan met toetsen. Leerlingen die durven klagen krijgen dan ook gegarandeerd het antwoord dat dit zeer nuttig is, als herhaling voor de examens. Ik ben het daar als ouder helemaal mee eens..., MAAR,... :-)
Het is enkel nuttig als een toets ook wordt gebruikt waarvoor hij dient: het toetsen van waar je staat met je kennis en vaardigheden omtrent een bepaald onderdeel van de leerstof. Op basis van die toetsing kan je dan feedback krijgen. Waar loopt het nog fout? Wat kan je er aan doen? Wat heb je nodig om er verder mee aan de slag te gaan? In die zin, vind ik, dat er geen slechte toetsen bestaan. Alleen zinvolle ijkmomenten waar je iets mee kan. Waarmee je de voortgang van je ontwikkeling kan toetsen. In die zin is zelfs een 0/10 een geweldig resultaat. Het is op zijn minst een onmiskenbaar signaal dat je nog voor een uitdaging staat. Ik vind het, als mama, geweldig dat mijn kinderen feedback krijgen. Ik ben dan ook de laatste om een ijkmoment te overgieten met een saus van liefde als dit ijkmoment aangeeft dat er nog werk aan de winkel is.
Dus lieve leerkrachten wat ik zou willen vragen is het volgende: kunnen jullie deze boodschap ook doorgeven aan mijn kinderen en bijgevolg ook aan de volledige klas? Dan sta ik niet zo eenzaam met mijn boodschap. Dan hoef ik niet te troosten als een resultaat eens tegen valt. Dan hoef ik geen gebroken eigenwaarde bijeen te vegen samen met de kruimels van de lege brooddoos van de voorbije dag. Dan hoef ik niet elke dag opnieuw door die weerstand te gaan als ik feedback wil geven omdat ze het beginnen te zien als een veroordeling, als kritiek. Dan zien ze de meerwaarde van toetsen, weten ze dat het meer is dan enkel punten sprokkelen voor het laatste rapport van dagelijks werk en zien ze het als een uitnodiging om als kind, als jongere en later als volwassene steeds te blijven groeien.